Područje opštine Modriča zauzima površinu od 363 kvadratnih kilometara i rasprostranjeno je na tri geografska područja zahvatajući po manji dio svakoga od njih:
– Dio ravnice bosanske Posavine sa dijelom doline rijeke Bosne
– Područje masiva planine Vučijak na lijevoj obali rijeke Bosne
– Područje masiva planine Trebave na desnoj strani rijeke Bosne
Reljef opštine sastoji se od visije Vučjak (367m) i Trebave (644m), od doline rijeke Bosne (106-103 m) i posavske ravnice (91- 90 m nadmorske visine.) Zahvatajući područje oko 45. stepena sjeverne geografske širine i između 18. i 19. stepena istočne geografske dužine preko Modriče prelazi 45. središnja paralela.
Pripada pojasu umjereno kontinentalne klime sa srednjom godišnjom temperaturom oko 12,5° C i količinom padavina od 850 litara po metru. U toku godine ima oko 80 vedrih, 170 oblačnih i ostalo promjenljivih dana.
Opština Modriča smještena je u sjeveroistočnom dijelu Republike Srpske. Sa geoprometnog stanovišta može se smatrati da Modriča ima veoma povoljan položaj jer se u njoj sijeku putevi regionalnog, državnog i evropskog značaja. Ostvarivanjem planiranih, privrednih, turističkih, kulturnih i drugih urbanističkih sadržaja Modriča dobija zavidan položaj u regionu.
Dobra saobraćajna povezanost i relativno dobro stanje putne mreže predstavlja okosnicu razvoja privrede.
Željeznička stanica Modriča ima ukupno 5 kolosijeka (3 u saobraćaju i 2 manipulativna), ukupne dužine 3,1 km. Trenutno se železnicom vrši samo teretni saobraćaj.
Ukupna dužina industrijskih kolosjeka je 1,5 km, a željeznički saobraćaj se odvija jednokolosječnom prugom Doboj – Modriča – Šamac i industrijskim kolosjekom prema Rafineriji ulja.
Autobuska stanica nalazi se odmah uz željezničku stanicu. Stanica ima 6 izgrađenih dolazno-odlaznih perona. Odavde se obavlja prevoz putnika prigradskim, međugradskim, republičkim i međunarodnim linijama. Dnevno sa autobuske stanice polazi 102 autobusa u vremenu od 06-22 h, sa prosječnom frekvencijom polazaka od 15 min. Stanica je lokalno – regionalnog karaktera i zadovoljava trenutne kapacitete. Ne postoji javni gradski prevoz, pa se unutargradska kretanja obavljaju vozilima taksi službe.
Problemi vezani za prevoz u teretnom saobraćaju pojavljuju se uglavnom zbog toga što ulična mreža nije prilagođena ovim potrebama, kako po geometrijskim karakteristikama ulica i raskrsnica, tako i po stanju kolovoznog zastora. Učešće teretnog saobraćaja u ukupnoj strukturi toka je 12%.
Kada je u pitanju poštanski saobraćaj u Republici Srpskoj postoje 4 glavna poštanska centra i to: Banja Luka, Doboj, Bijeljina i Foča. Opština Modriča pripada poštanskom centru Doboj, iz koga je organizovano sedam linija međumjesnog prevoza. Uručenje poštanskih pošiljki vrši se putem jedinica poštanske mreže po principu dostave i isporuke. Modriča ima gradsku poštu i 3 područne jedinice (Miloševac, Vranjak i Koprivna).
Prvi pisani dokument o Modriči iz 13. vijeka je povelja mađarskog kralja Bele IV u kojoj se Modriča pominje kao vrelo: „…fons Modricha, ubi cadit in Boznam“, ali sve ukazuje na to da se radilo o manjem vodenom toku koji se ulijevao u rijeku Bosnu.
Po predanjima, Modriča je ime dobila prema rječici čija je voda bila modra, planinska. Ta riječica pretpostavlja se da je Dusa. Prema drugim kazivanjima područje nosi ime stare slovenske oznake za plavu boju neba i daljina, što se na horizontu više naziru nego vide-modrina / modriča.
Postoje arheološki dokazi o prisustvu čovjeka na prostorima današnje modričke opštine još u paleolitu – starijem kamenom dobu. O tome svjedoče tragovi otkriveni na lokaciji Gradina u selu Dugom Polju iznad doline Bosne.
Tragovi prastarih zemljoradnika iz neolita pronađeni su na više mjesta, a između ostalog, i na lokacijama Kulište u Kruškovom Polju, na Ždralovom brdu u selu Kladarima, na lokaciji Prljača, zatim u selima Vranjaku, Kužnjači, Skugriću, Dugom Polju…Na Doborskom brijegu je značajno nalazište sa sedam arheloških slojeva iz metalnog doba.
Na više mjesta u modričkoj opštini nailazi se i na tragove staroslovenskih naselja. U povelji Kotromanića iz 1324. godine pominje se župa Nenavište u kojoj su naselja Modriča i Jakeš.
Oko tvrđave Dobor odvijaju se događaji koji su predznak kraja bosanske državne samostalnosti. To su sukobi sa Mađarima 1393./94. i 1408. godine i sječa 170 bosanskih boljara na bedemima ove tvrđave. Ovi krajevi su zatim postali surovo ratno krajište u nastupu Turaka, a oni su 1536. godine osvojili Dobar i Modriču. Poslije turskog poraza kod Beča 1683. godine , u sljedeća dva vijeka ovo je granično područje, a to znači – zona ratnih sukoba, buna, pustošenja i ekonomske stagnacije. Za vrijeme austrougarske okupacije, Modriča je 1897. godine uvrštena u varoši kakvih je u Bosni i Hercegovini bilo 66.
U drugoj polovini 19. stoljeća ekonomske i kulturno – prosvjetne prilike lagano kreću nabolje. Zabilježeno je sjećanje na postojanje škole možda još krajem 18. vijeka, a u svakom slučaju od druge polovine 19. vijeka. Modriča je rasadnik škola po okolnim seoskim naseljima.U oba svjetska rata, kao i u poslednjem ratu u vrijeme raspada nekadašnje Jugoslavije, ovaj kraj pretrpio je velika razaranja uz tragične ljudske žrtve.